Samenvatting
In ‘Oma heeft me gestuurd om te zeggen dat het haar spijt’ vertelt Fredrik Backman het verhaal van de zevenjarige Elsa. Ze is een beetje apart, omdat ze erg slim is voor haar leeftijd. Ze leest graag kwaliteitsliteratuur, zoals alle boeken van Harry Potter en strips van Spiderman en de X-men. Op school wordt ze vaak gepest omdat ze anders is dan anderen.
Het anders zijn, zit in haar genen, aangezien haar oma ook anders is dan de meeste oma’s. Ze gooit wereldbollen naar de rector als Elsa in de problemen zit, breekt in in de dierentuin en schiet met een paintballgun op mensen die het woord van God komen verkondigen.
Elsa heeft een sterke band met haar oma, die haar elke avond sprookjes vertelt die zich afspelen in een van de koninkrijken van Bijna-Wakkerland, meestal in het koninkrijk Miama. De sprookjeswereld zit vol wonderbaarlijke, schitterende wezens en monsters.
Als haar oma plotseling overlijdt, krijgt Elsa een brief in handen die ze bij een van de medebewoners van het appartementencomplex , die ‘het monster’ wordt genoemd, moet bezorgen. Dat is het begin van ‘de jacht op een schat’, zoals haar oma het vlak voor haar dood noemde. Het blijft dan ook niet bij die ene brief. Langzaam maar zeker leert Elsa haar buren beter kennen en vloeien de sprookjeswereld van haar oma en de echte wereld in elkaar over. Daarbij leert Elsa een heel nieuwe kant van haar oma kennen.
Beoordeling
‘Oma heeft me gestuurd om te zeggen dat het haar spijt’ is het tweede boek van de Zweedse auteur Fredrik Backman. Zijn debuut ‘Een man die Ove heet’ heb ik een paar jaar geleden met veel plezier gelezen. Vandaar dat ik de opvolger zeker ook wilde lezen.
Backman hanteert een losse, soepele stijl vol humor. Het boek is dan ook, net als zijn voorganger, luchtig geschreven en leest makkelijk weg. De schrijfstijl past goed bij de belevingswereld van de zevenjarige Elsa. De sprookjes van haar oma zijn op een mooie manier verweven met de echte wereld. De connecties worden gaandeweg het verhaal duidelijk.
Je wordt als lezer meegesleurd in het verhaal en voor je het weet, is het afgelopen. Het kostte me af en toe veel moeite om het boek weg te leggen en toen ik bij het eind was, had ik graag nog wat langer doorgelezen.
Het verhaal is hier en daar een beetje voorspelbaar, al is dat niet heel storend voor het verhaal. De voorspelbaarheid zit vooral bij een aantal algemeenheden, terwijl de details genoeg wendingen bevat die ik niet zag aankomen. Als Elsa de eerste twee brieven heeft bezorgd, weet je eigenlijk ook al voor wie de andere brieven bestemd zijn. Ook zijn er hints naar ontwikkelingen verderop in het boek, die de uitkomst van die ontwikkelingen al een beetje verklappen. Dat klinkt erg vaag, maar als ik een specifieke ontwikkeling zou noemen, zou dat te veel verraden voor wie het boek nog niet gelezen heeft en dat nog wel van plan is.
Al met al is ‘Oma heeft me gestuurd om te zeggen dat het haar spijt’ een leuk boek, dat ondanks de luchtige schrijfstijl een mooi verhaal beschrijft. Wat mij betreft zeker een aanrader dus!
Cijfer
7,5/10