Nerveus belde ik aan. Het duurde even voordat ze de deur opende. Ik was verbluft. Via MSN had ze me wel een foto van zichzelf gestuurd, maar in werkelijkheid zag ze er nog mooier uit. Ze ademde een schoonheid die ik met geen woorden kan omschrijven. ‘Zijn die voor mij?’ Ze keek naar de bos bloemen in mijn handen. ‘Uh, ja… voor uhm… jou… ja,’ stamelde ik. ‘Hee, zulke bloemen staan volgens mij ook bij de buren in de tuin,’ merkte ze op. Ik zweeg. Ik kon haar moeilijk vertellen dat die bloemen juist niet meer bij de buren in de tuin stonden. De bos die ik gekocht had, was immers vernield door de deuren van de trein.
Ze trok haar jas aan en vergezelde me in de voortuin. De wind speelde met haar goudblonde lokken. Nu pas rook ik de heerlijke geuren van haar parfum. Ik vervloekte mezelf dat ik mijn aftershave op de grond had laten vallen. Nu vond ze vast dat ik stonk. Zij aan zij liepen we over straat. Ik had moeite om niet opzij te kijken, haar aanblik werkte als een magneet. Een magneet die me hoofdpijn bezorgde, want voor ik het wist knalde ik met mijn kop tegen een lantaarnpaal. Maar het deerde me niet. Ik liep naast haar, het mooiste meisje dat ik ooit gezien had.
Ze nam me mee naar een Chinees restaurant. Ik twijfelde even of ik mijn jas wel uit moest trekken. Als ik dat deed, dan zag ze dat ik een ordinaire sweater droeg, en niet een overhemd, zoals ik wel van plan was geweest. Maar een strijkbout op een overhemd laten staan als je gebeld wordt, is niet slim. En als je koffie morst over je andere overhemd, dan ben je zo door je garderobe heen. Gelukkig zei ze niets toen ze mijn kleding zag. Ze ging me voor naar een tafeltje bij het raam. Als voorgerecht werden loempia’s geserveerd. Daarnaast stonden een potje met gele en een potje met rode sambal. Ik heb altijd gedacht dat gele sambal milder is, dus nam ik die. Alleen toen ik een hap van de loempia met gele sambal nam, sloegen de vlammen zowat uit mijn oren. Ik sprong op, waarbij ik tegen de stoel van de man achter me stootte, waardoor hij met zijn neus in de Chinese kippensoep viel.
Ik schaamde me voor mijn eigen onhandigheid. Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan dat ik alles zo uit mijn vingers liet glippen. Men zegt dat de eerste indruk de belangrijkste is. Ik kon dan ook niet anders concluderen dan dat ik het goed verpest had.
Na het eten bracht ik haar naar huis. Tegen mijn verwachting in, nodigde ze me uit om binnen nog een kop thee te drinken. ‘Was je nerveus vanavond?’ vroeg ze. Ik voelde dat ik kleurde. ‘Ik hoop dat ik je niet al te zeer in verlegenheid heb gebracht.’ Ze glimlachte en kuste me op mijn wang. ‘Helemaal niet. Ik vond het juist wel schattig.’ Ze opende de deur en ging me voor naar binnen. En net toen ik dacht dat ik het ongeluk achter me had gelaten, en de date nog een leuk einde kreeg, struikelde ik over de drempel en lag ik languit in de gang.