Eind vorige maand had ik al een tekst geschreven over boodschappen doen in coronatijd. Maar nog voordat ik dat blog kon publiceren, zag de wereld van het boodschappen doen er alweer heel anders uit. Dus is de tekst van dit blog toch weer flink op de schop gegaan.
Hamsteren!
Voor het coronatijdperk, ging je gewoon naar je vaste supermarkt voor de weekboodschappen en negen van de tien keer, vond je vrijwel alles wat je nodig had. Zoals je ongetwijfeld zelf ook hebt gemerkt, is dat een tijdje heel anders geweest, dankzij een nieuwe mensensoort, de Homo Hoardicus. Uit onderzoek blijkt dat dit nieuwe ras genetisch verwant is aan hamsters. Daarom is de huis-tuin-en-keukennaam voor deze mensen ook wel “hamstergekkies”. Gekkies, want normaal is hun gedrag niet. Het belangrijkste voor de hamstergekkies is dat zij voor de rest van hun leven ingeblikte bonen, soep en andere houdbare etenswaren hebben. En toiletpapier, want waarschijnlijk zijn ze bang dat ze van die bonen chronische diarree krijgen en de komende 30 jaar niet meer naar de winkel kunnen om nieuwe rollen te kopen. Het liefst vegen ze de complete inhoud van een schap met een enkele armbeweging in hun wagentje, waardoor mensen die normaal hun boodschappen willen doen, misgrijpen.
Het volgen van het advies om zo veel mogelijk binnen te blijven, wordt wel heel lastig als je de halve zaterdag onderweg bent om bij vier supermarkten je weekboodschappen bij elkaar te sprokkelen en aan het eind van de dag nog niet alles van je lijstje hebt gevonden. Maar het ergste van de hamstergekkies is nog wel dat ze je dwingen om af en toe ook dingen mee te nemen die je waarschijnlijk een week later pas nodig hebt, omdat het er dan misschien wel niet is. Achteraf blijkt dat helaas vaak dan ook nog eens de juiste keuze te zijn geweest.
Gelukkig is het hamsteren inmiddels op zijn retour. De mensen die zich daar schuldig aan maakten, zullen wel geen plek meer hebben in huis, of lopen nu weer gewoon hun rondjes in een tredmolen in plaats van in de supermarkt.
Afstand houden kan moeilijk zijn
De supermarktbranche heeft zelf ook maatregelen genomen, zo geldt er een deurbeleid en is een winkelwagentje verplicht dat na gebruik wordt schoongemaakt door personeel. Voordeel is dat je niet meer steeds hoeft te zoeken naar een winkelwagenmuntje. Maar het is niet altijd even makkelijk om anderhalve meter afstand te houden als het pad hooguit 2 meter breed is en je halverwege een tegenligger tegenkomt. Sommige winkels hanteren nu verplichte looproutes en dus eenrichtingsverkeer. Dat is dan toch een stuk handiger.
Overigens wordt de die anderhalve meter ook niet door iedereen begrepen. Zo vond iemand al eens dat de anderhalve meter afstand die ik hield van degene voor me in de rij voor de kassa, genoeg ruimte bood voor hem om met kar en al voor me te gaan staan. Gelukkig snapte hij de hint toen ik zei dat ik probeerde anderhalve meter afstand te houden, en ging hij achter me staan, waarbij hij zijn winkelwagen zo ongeveer in mijn rug parkeerde.
En er hing al eens iemand half over me heen toen ik net een boodschap in mijn karretje zette, terwijl de dame in kwestie geïrriteerd “sorry” zei. Toen ik nog geïrriteerder antwoordde dat anderhalve millimeter niet hetzelfde is als anderhalve meter, werd ik glazig aangekeken, waarna ze in een taal die klonk als iets Oost-Europees, verder ging kletsen met haar boodschappenbuddy die een paar centimeter verderop stond.
Maar goed, het is natuurlijk ook even wennen voor ons allemaal en er zijn gelukkig genoeg mensen die wel rekening houden met de vereiste afstand.