Zodra ik de deur van kamer 12A van het Camobs Hotel opende, werd ik aangestaard door zeventien paar ogen. Het voelde ongemakkelijk dat zo veel blikken op mij waren gericht, dus bleef ik even in de deuropening staan. Ze hingen in drie rijen onder elkaar, de portretfoto’s in sepia van in totaal zeventien vrouwen. Zonder uitzondering keken ze recht vooruit, de camera in. Iets zei me dat het geen gewone foto’s waren en de portretten intrigeerden me dan ook. Ik vroeg me af wie ze had gemaakt. Linksboven hingen een foto van een jong meisje en -afgaande op de overeenkomsten in het uiterlijk- haar moeder naast elkaar, maar verder kon ik geen gelijkenissen tussen de personen op de foto’s ontdekken. Als ik toen iets langer had kunnen kijken, had ik misschien eerder doorgehad dat er inderdaad iets niet klopte, maar mijn aandacht werd afgeleid door een klap op mijn schouder.
Schrijven
Bebbie
Als ze een paar seconden langer had geslapen, was alles anders gelopen. Toen ze wakker werd, bracht het hem voldoende in vertwijfeling om zijn greep te verslappen.
“Kun je van me af gaan? Ik wil me op mijn zij draaien.”
Hij had het alsnog kunnen doen, maar één blik in haar ogen was voor hem genoeg om bij zijn positieven te komen en van haar af te glijden. Gapend draaide ze zich om. Peter haalde diep adem en keek naar het mes in zijn hand, dat bijna in de zwangere buik van zijn vrouw had gezeten.
Rigels Dans
Andreas voelt zich nietig als hij zijn blik op de sterrenhemel richt. Hij bekijkt het labyrint van duizenden lichtpuntjes in de oneindige duisternis hoog boven hem, met de verwondering van een kind dat genummerde stippen verbindt om een locomotief of een haai te tekenen. Met zijn wijsvinger tekent Andreas willekeurig lijnen tussen een aantal sterren, al kan hij geen herkenbare vormen herkennen in de patronen aan de hemel. Thuis is dat makkelijker, met name omdat er daar minder sterren te zien zijn. Vele avonden heeft hij met Naomi in de tuin gezeten en vertelde ze vol passie welke sterrenbeelden aan het firmament te zien waren. Zij kende ze bijna allemaal uit haar hoofd, maar hij hoefde er maar een te onthouden van haar. En zelfs dat ene sterrenbeeld, dat hij thuis feilloos kan vinden, lijkt hier verloren in de massa.
Lieve Ukkie
Lieve Ukkie,
Soms krijgen verhalen die je hoort of leest ineens een andere betekenis en worden ze voor jou een uiting van de werkelijkheid. Zo luidt een bekend verhaal dat slechts zes woorden lang is: “For sale, Baby shoes, Never worn”. Het verhaal wordt toegeschreven aan Ernest Hemingway, al is het onzeker of hij het ook echt geschreven heeft.
We kunnen hem niet meer vragen hoe het nu zit, net zo min als dat wij ooit een verhaal aan jou kunnen voorlezen. Je grote broer is in ieder geval dol op boekjes en we zagen al voor ons dat jij dat ook zou worden. Tussen dromen en werkelijkheid kan echter een groot verschil zitten. Dat hebben we vorige week weer eens gemerkt.
De taal van het covidium
In deze tijd wordt het dagelijks leven beïnvloed door het coronavirus SARS-CoV-2 en de ziekte COVID-19 die het virus veroorzaakt. Het covidvirus heeft echter ook invloed op onze taal. Zo zijn er nieuwe woorden ontstaan en hebben bestaande woorden een extra betekenis gekregen. Onlangs wees iemand me op het coronawoordenboek van de Taalbank, waarin deze nieuwe woorden worden verzameld.
Boodschappen doen in coronatijd
Eind vorige maand had ik al een tekst geschreven over boodschappen doen in coronatijd. Maar nog voordat ik dat blog kon publiceren, zag de wereld van het boodschappen doen er alweer heel anders uit. Dus is de tekst van dit blog toch weer flink op de schop gegaan.