Op 30 augustus 2014 reed een parade van historische racewagens door het centrum van Zandvoort. Dit gebeurde in het kader van de “Historic Grand Prix Race” die dit weekend op het circuitpark Zandvoort verreden werd. Hieronder een kleine foto-impressie van deze parade.
Een video van de auto’s die door het centrum van Zandvoort reden, staat hier.
Een aantal foto’s van mijn wandeling in de Waterleidingduinen vanmiddag:
Twee schoenen. Dat is alles wat er nog rest. Twee roze sneakers, maat 36, met witte strepen over de neuzen en grijze veters die ooit wit waren. De witte zolen worden gecamoufleerd door opgedroogde modder, als een afdruk van de laatste plek waar de schoenen hebben gelopen. Twee schoenen, een mensenleven samengevat in schoeisel, als stille getuigen van het moment waarop de draagster van haar schoenen werd gescheiden en een mist van onzekerheid de wereld van haar ouders binnendrong.
Zwijgend staart Bert naar de schoenen op de tafel. Hij heeft zijn bril afgezet, waardoor ze zijn vervaagd tot twee roze vlekken tegen de donkere achtergrond van de eetzaal in de jeugdherberg. Een aanblik die hem troost biedt en de harde werkelijkheid voor even vervaagt. Hij houdt zijn bril vast tussen zijn duim en wijsvinger. Zijn andere hand bedekt zijn mond, om als een celdeur zijn emoties gevangen te houden. Langzaam beweegt hij zijn hoofd heen en weer, terwijl hij zijn ogen sluit en diep inademt. Ergens ver weg hoort hij de stem van de Belgische rechercheur, maar het geluid wordt gedempt door het vacuüm, ontstaan door het gat dat is geslagen in zijn ziel.
Met grote stappen loopt Patrick over het vochtige zand langs de branding. Het licht van zijn zaklantaarn zwaait heen en weer over het strand en zodra het de golven raakt, spat het uiteen in duizenden sterren die dansen op het wateroppervlak. Zonder te stoppen kijkt Patrick op zijn horloge. Een half uur geleden werd hij gewekt door het telefoontje en vertrok hij halsoverkop van huis. Het gesprek duurde nog geen halve minuut, maar dat was lang genoeg om zijn ongerustheid aan te wakkeren.
Hij stopt als hij de stem hoort die hem hierheen heeft gelokt. In de lichtbundel ziet hij het gezicht van zijn grootvader, die hem olijk aankijkt.
“Wat is er aan de hand?”
“Ga zitten jongen,” antwoordt zijn opa.
“Ik wil terug naar mijn bed. Waarom heeft u me hierheen laten komen?”
“Ga nou zitten.”
“Kom op, opa, dan breng ik u naar huis.”
Patrick steekt zijn hand uit naar zijn opa, die hem dankbaar vastpakt. Maar in plaats van zichzelf op te trekken, trekt hij zijn kleinzoon naar beneden. Patrick zakt door zijn knieën en weet met zijn handen zijn val te breken. Terwijl hij zijn arm uitstrekt om de zaklantaarn te pakken, grijpt zijn opa zijn schouder en dwingt hem om zich om te draaien en te gaan zitten.
Samenvatting
‘Dingen die niemand weet\ gaat over de 14-jarige Margherita, wier wereld volledig instort wanneer haar vader een boodschap achterlaat op het antwoordapparaat omdat hij zijn gezin voorgoed verlaat. Margherita gaat radeloos op zoek naar antwoorden.
Het verhaal van Margherita is vervlochten met zowel het verhaal van Giullio, een 17-jarige zakkenroller zonder ouders, die in de ban raakt van Margherita, als het verhaal van haar docent Italiaan en Latijn, die haar met zijn verhalen over de klassieke mythologie, met name de Odyssee, houvast geeft. Margherita leert door deze verhalen weer op zichzelf te vertrouwen en om haar pijn om te zetten in liefde voor het leven.
In mei 2014 verbleef ik 17 dagen in Amerika. Hieronder staat een selectie van de foto’s die ik tijdens deze rondreis heb gemaakt. De foto’s zijn verdeeld over meerdere pagina’s.
De plaatsen die ik heb aangedaan, waren onder andere: Los Angeles, Joshua Tree National Park, Route 66, Grand Canyon, Bryce Canyon, Las Vegas, Death Valley, Zion National Park, Yosemite National Park en San Francisco.