Daar lig ik dan, verlaten in het bedauwde gras, te wachten op wat komen gaat. Vocht is door mijn behuizing heen gedrongen, maar het heeft geen onherstelbare schade aangericht. Nog niet, maar als ik hier nog meer nachten lig, zal dat ongetwijfeld alsnog gebeuren. Eigenlijk wil ik schreeuwen, zodat iemand mij vindt, maar ik ben slechts gebouwd om te luisteren en te herhalen wat anderen hebben gezegd. Had ze maar: ‘Hallo, kijk eens hier beneden, hier ben ik!’ geroepen, voordat ze mij onvrijwillig achterliet in het bos. Dan had ik haar stem misschien nog een paar uur kunnen herhalen en had iemand anders de rest van de door mij zorgvuldig onthouden geluiden kunnen horen.
Nieuwe lens, nieuwe foto’s
Vandaag heb ik na lang wachten eindelijk een zoomlens kunnen ophalen. En op de terugweg naar huis, moest die natuurlijk worden uitgeprobeerd! Ik weet even niet wat ik van dat tafereel met die pop moet denken… dat kwam ik zo tegen in het duin. Ligt er een huisdier begraven? Hoort het bij een speurtocht? Of … Lees meer
Schaduwland
In de luwte van de bomen stopte ik, buiten adem en met mijn hand steunend tegen een van de eeuwenoude stammen. Hoog boven me ritselden bladeren op het ritme van de wind. Vogels, donker als de nacht, vlogen krijsend op richting de zon die me mijn vijanden toonde. Vooral ’s nachts probeerden ze me het leven zuur te maken, verscholen in de duisternis, net zo donker als zij.
Zonsondergang 29-03-2011
De eerste zonsondergangsfoto’s van het jaar.