Vijfenveertig. Dat is het aantal herten dat ik vandaag ben tegengekomen tijdens een wandeling van ongeveer een uur in de Waterleidingduinen. Het was de eerste keer dit jaar dat ik met mijn camera op pad ben gegaan en zal vast niet de laatste keer zijn.
Omdat het weer nog een beetje dreigend was, met grijze wolken die de zon afschermden en een snijdende wind, was het niet heel druk. En rust in de duinen vind ik heerlijk. Sowieso is het over het algemeen erg stil in de Waterleidingduinen. Afhankelijk van hoe de wind staat, hoor je af en toe ergens ver weg een auto rijden en er vliegt wel eens een vliegtuig over, maar meestal hoor je weinig meer dan de natuur zelf. De wind die met de takken van de bomen speelt en de vogels die er lustig op los fluiten. Heerlijk! Die rust heeft iedereen af en toe wel nodig, denk ik. Het is heel inspirerend en ideaal om je gedachten te ordenen. Zo heb ik vanochtend ook wat hoofdlijnen voor een nieuw verhaal voor een schrijfwedstrijd bedacht.
Maar ik heb vooral ook foto’s gemaakt. Helaas werd daarbij mijn vermoeden dat een van mijn lenzen aan vervanging toe is, alleen maar sterker. De scherpstelling is namelijk niet meer wat het geweest is. Dat begon al vlak nadat ik die lens per ongeluk op een rots liet vallen toen ik in december 2013 in IJsland was. Ondanks dat de lens daarna door de fabrikant is gerepareerd, blijft de scherpstelling voor mijn gevoel minder dan voorheen. Binnenkort koop ik denk dus toch maar een nieuwe.
Ondanks de mindere scherpstelling, waren er toch nog wat foto’s gelukt. Een selectie hiervan, vind je hieronder terug.
